• abanmak

  -e

  Eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak

  Cümle 1: Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun? - B. Felek

• abanmak

  Bir yere veya bir kimseye yaslanmak, dayanmak

  Cümle 1: Baba: 'ya Allah!' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. - R. H. Karay

• abanmak

  Bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak

  Cümle 1: İki herif zavallıya abanıyorlar. - A. Rasim

• abanmak

  Argo

  Birine yük olarak onun sırtından geçinmeye bakmak

Türkçe Sözlük

Kaynak: TDK